Հայրենիքի կարոտն ըտար երկրի կյանքի թոհուբոհում կամաց-կամաց անէանում է, եւ, ի վերջո, երբ մարդ արդեն հարմարվում, ինքնահաստատվում ու իր տեղը գտնում է նոր միջավայրում, մի գեղեցիկ օր հայրենիք կոչված հեքիաթն անհետանում է նրա մտապատկերներից, եւ նա կորցնում է այնտեղ տանող արահետը։